Op een dag zullen artsen de biologische leeftijd van een patiënt kunnen berekenen. Een getal dat trouwens niet altijd overeenstemt met het aantal kaarsjes op de laatste verjaardagstaart.
Deze verwachting is het gevolg van nieuwe studies aan onder andere de Universiteit van Noord Carolina (UNC) - Chapel Hill (USA), rond één bepaald gen dat stamcellen tegenhoudt zich te vermenigvuldigen in muizen. Stamcellen zijn belangrijk voor het herstellen van beschadigd weefsel, een proces dat meer en meer faalt bij het ouder worden. (nvdr: toepassing van stamcellen in de cosmeticasector)
Artsen kunnen soms moeilijk inschatten of een patiënt goed zal reageren op toxische geneesmiddelen zoals bvb chemotherapie. Aan de hand van het geboortejaar of de zichtbare vitaliteit van een persoon kunnen ze immers niet de moleculaire leeftijd achterhalen. En deze moleculaire leeftijd bepaalt vooral of een chemokuur zal aanslaan of niet.
Volgens Dr. Norman “Ned” Sharpless, assistent professor in Geneeskunde en Genetica aan de Medische School UNC-Chapel Hill, zou de hoeveelheid proteïne met de naam p16 INK4a, geproduceerd door dit welbepaalde gen, artsen beter inzicht kunnen geven in een mogelijk herstel van een weefsel na een chemobehandeling.
De universiteit in Chapel Hill heeft dan ook een groot vertrouwen in het medisch potentieel van het p16-eiwit en nam alvast een patent op zijn gebruik als maatstaf van de menselijke moleculaire veroudering.
Nieuwe studies, door het Labo van Sharpless samen met onderzoekers van de Universiteit van Harvard en Michigan uitgevoerd, tonen aan hoe verhoogde waarden van het p16-eiwit leiden tot een daling van de productie van nieuwe stamcellen in de hersenen, pancreas en het bloedmakend beendermerg van muizen. Uit resultaten van een vroeger onderzoek bleek dat p16 ook al teruggevonden werd in verouderd menselijk weefsel zoals bvb bloedbanen die zich niet meer konden herstellen.
Nochtans is dit eiwit niet zo schadelijk en heeft het ook een voordeel: mensen beschermen tegen kanker. Het is één manier hoe de natuur abnormale cellen, meestal ook oudere cellen, stopt zichzelf te vaak te kopiëren. Een snelle toename van op-hol-geslagen cellen is trouwens eigen aan dodelijke kankers. Daarom zou het voornemen het p16-proteïne te onderdrukken om de eeuwige jeugd te bereiken, het risico van kanker juist verhogen volgens Ronald DePinho, een Harvard-wetenschapper die het verband tussen kanker en het verouderen onderzoekt.
Inzicht in de moleculaire basis van het ouder worden zou onze grijzer wordende maatschappij echter goed van pas komen. Daarom is Sharpless van plan de proteïne aan het werk te zetten om de biologische veroudering beter te begrijpen. Samen met andere onderzoekers werkt hij aan een klinische test waarbij de p16-waarden gemeten zullen worden bij mensen met darm- en borstkanker die een chemokuur volgen. Een beter begrijpen van de gevolgen hiervan op moleculair vlak zou patiënten en hun behandelende dokters kunnen helpen beslissen om al dan niet het risico van een chemotherapie te nemen.
Sharpless hoopt ook het p16-eiwit op een dag te kunnen gebruiken om de doeltreffendheid van anti-aging producten te meten. Producten die de eeuwige jeugd beloven, overspoelen momenteel de consumptiemarkt, vooral via internet. Deze wondermiddelen verkopen als zoete broodjes maar werken ze ook echt … ?? Hopelijk zal de toekomst het uitwijzen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten